आकांत वेदनांचा ....
जीवनाच्या क्षितिजावर कधी
आभाळ जमिनीला टेकलेच नाही.
जगावे मनमुराद आनंदे
आयुष्यात कधी वाटलेच नाही!
शरीर अशक्त नाही
मन थकले आहे.
करावे मोकळे कोणापाशी
विश्वासू कोणी भेटलेच नाही!
-हदय सदैव अत्रुप्त
वाटले चिंब भिजावे प्रेमाने.
रूक्ष आकाशी निरभ्री
मेघ कधी दाटलेच नाही!
थकलो चालून दिशाहीन
शोधत वाट वाळवंटी.
मृगजळजच जे सुख
दुःख मात्र हटलेच नाही!
फाटले आकाश अवघे
शिवता अपुरा पडलो मी.
प्रतीक्षेत मुक्तीच्या आजीवन
ठिगळ कधी सुटलेच नाही!
चिंब नेञ आसवांनी
दाटले हुंदके अंतरी.
वाटे ओरडावे एकांती
कंठ मात्र फुटलाच नाही!
वाटले झोपावे शांत निवांत
निरव असावी रात्र नशिबी.
पण आकांत वेदनांचा
अंतापर्यंत मिटलाच नाही!
कवी: बाळासाहेब धुमाळ
दि. २८/१०/२०२३
प्रेरणा कु. वृष्टी बाळासाहेब धुमाळ.
No comments:
Post a Comment