दादा माणुस

दादा माणुसः

दादा आपण ग्रामीण पारंपरिक लोकभावना अगदी तन्मयतेने शब्दबध्द, संगीतबद्ध आणि चित्रबद्ध केल्यात. मात्र तत्कालीन अक्कल शुन्यांनी आपल्याला ओळखले नाही. असे असले तरी सर्वसामान्य प्रेक्षकांनी व श्रोत्यांनी मात्र हिरा हेरला!!

जसा जीवात जीव घुटमळं
तसं पिरतीचं वाढतयं बळं
तुझ्या तोंडाला तोंड माझं मिळं
गनहे बघून दुष्मन जळं
वर ढगाला लागली कळं
पाणी थेंब थेंब गळं...

हे गीत आज मुलीही गातात!! यावरून हे सिद्ध होते की आपण निरागस होतात, शुद्ध होतात. आपल्याला विरोध करणारे आज आपले चाहते आहेत यावरून हे सिद्ध होते की आपण बरोबर होतात.

आपण जाऊन २० वर्षे झाली तरी आपली जागा आजपर्यंत कोणीही घेऊ शकला नाही यावरून हे सिद्ध होते की आपण युगपुरुष होतात. एकमेव अद्वितीय होतात.

मानवी नैसर्गिक भाव भावना मांडता येत नव्हत्या तरी यथार्थ द्विअर्थी शब्दांच्या सहाय्याने मांडल्यात!! सेंसाँर बोर्ड आपला केसही वाकडा करू शकला नाही यावरून हे सिद्ध होते दादा की आपल्या अंगी प्रचंड विद्वत्ता होती!

शुद्ध चारित्र्य, निर्भीड स्वभाव, परखड वक्तव्य, शब्दांचे निर्माते, कट्टर हिंदू धर्माभिमानी, आदर्श मराठी प्रेमी आणि जन्माला यावा लागतो असे बहुरंगी बहुढंगी हरहुन्नरी चौरस कलाकार आदरणीय दादा कोंडकेजी आपणास जयंतीनिमित्त मानाचा मुजरा. 🙏जोवर मराठी असेल, जोवर विनोद भाव असेल, दादा आपण आठवले जाल. जयंतीनिमित्त विनम्र अभिवादन व सर्व मराठी रसिक जनांना खुप खुप शुभेच्छा🌷🌷

बाळासाहेब धुमाळ.